Taras

/ 19 lipca

Miała jeszcze trochę czasu, zanim Corbenic Castle miało stać się miejsce, które swoją obecnością miała zaszczycić Evandra. Cieszyła się na spotkanie z bratową - poza oficjalnymi spotkaniami widziały się tak naprawdę dawno. Czasu minęło zbyt długo, ale Melisande pochłonięta własnym celem i wypełniona irytacją skupiała się na tym, by osiągnąć więcej Nawet teraz nie zaprzestała tego działania, dzień rozpoczynając od zabielonej kawy i pochylenia się nad księgami z transmutacji. Cóż, zdobycie odpowiednich - i najlepszych - nie było trudne. Nie, kiedy znajdowała się w siedzibie Traversów, rodziny od wieków zgłębiających właśnie tą dziedzinę magii. Zamierzała skupić się na razie na niej, zanim zobaczymy się z matką i będzie wiedziała czy może sięgnąć po księgi traktujące o czarnej magii. Nie zamierzała buntować się bez sensu i działać bez logiki. Bunt potrafił być przydatny, tylko jeśli w istocie mógł przynieść jej oczekiwane rozwiązanie, ten byłby najzwyczajniej nierozważny. Z początku więc zajęła się ćwiczeniem zaklęć dla początkujących, transmutowaniem przedmiotów, zmienianiem koloru, przypominaniem sobie rzeczy prostych i podstawowych, by później swoich sił spróbować Aqua siccum. Kazała przynieść sobie dziesięć szklanek z wodą, je biorąc za wyznacznik ćwiczeń i powoli próbowała zmienić ją w parę - na razie nie wiedząc jeszcze czy i na co mogłaby się przydać, nie ustępowała w działaniu - kilka razy się udało, ale z ostatecznych efektów nie była zadowolona jeszcze, zamierzała dojść do perfekcji - ale nie dzisiaj z czasem, na dziś zaplanowała jeszcze próbę stworzenia kolejnego świstoklika. Wyciągnęła przed siebie spinkę do krawatu, wzięła jeden łyk zimnej już kawy i uniosła różdżkę, zerkając w notatki o transfiguracjach, które miała oczywiście ze sobą. Wdech w płuca i kolejne działania, zaczynała odnajdywać pewnego rodzaju przyjemność w skupieniu które z niej wyciągały i ruchach nadgarstka, które - kiedy zaczynały robić się płynniejsze zaczynały przypominać niemal taniec. Najważniejsze jednak, że jej działanie miało - a może raczej mogło, skuteczność nadal pozostawiała wiele do życzenia - coś, co można było użyć i wykorzystać.
- Portus. - wypowiedziała zaklęcie, wiążąc ze sobą ostatnie sploty.

| zt
Świstoklik typu I, księżycowy pył, spinka do krawatu, ST 40

The member 'Melisande Travers' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 22

20 lipca

Niedziele był spokojne - a może spokojniejsze niż dni w tygodniu. W nie rzadko bywała w rezerwacie, chyba że sprawy którymi się zajmowała w istocie były palące. Została dzisiaj dłużej w łóżku, choć - oczywiście - pierwotnie poddając się niezasadnej walce o to, by jednak odwiedzić jadalnie odnosząc połowiczne zwycięstwo. Zjawili się na śniadaniu, ale później. Niemniej - wspólnie. Z zadowoleniem osiadającym na niej. Z każdym mijającym dniem, Manannan wkradał się do jej myśli mimowolnie, a ona sama zaczynała odkrywać, że lubiła kiedy był przy niej. Ale nawet on, nie był w stanie odciągnąć ją od przyjętych schematów i założonych planów. W niedziele spotykała się z jednym z wujów, który od lat zgłębiał tajniki transmutacji - cóż, jak większość Traversów - ale to z nim rozmawiało jej się dobrze, rzeczowo, rozwikłując ciekawe przypadki nad którymi pochylał się sam wcześniej, nakierowując ją, wyznaczając błędy w rozumowaniu wynikające nie tylko z braku doświadczenia, ale i nie zrozumienia jeszcze w całości fundamentów i złożoności transmutacji. Ćwiczyli też później razem, by mógł wskazać jej potknięcia w intonacji i ruchach nadgarstka. W końcu - jak zwykle - dziękowała mu za czas, który jej ofiarował ruszając na tarasy, by jeszcze przed obiadem podjąć się kolejnej próby zaklinania przedmiotu. Porażki - bo tym była każda nieudana próba której się podjęła - przynosiły jej irytację i niezadowolenie. Lubiła być niezawodna i bezbłędna - dlatego tworzyła plany by uniknąć możliwej porażki. Problem z nauką i szlifowaniem umiejętności polegał na tym, że odczuwała jednoczesną ekscytację i frustrację, gdy sprawy nie toczyły się po jej myśli. Nie poddawała się jednak, miała kilka rzeczy do udowodnienia mężczyznom obok niej i nie zamierzała się poddać przed osiągnięciem wyznaczonego celu. Dlatego z oddaniem i spokojem - czasem pozornym - oddawała się zaklinaniu kolejnego przedmiotu. Dziś miała przed sobą znów spinkę do krawatu tym razem srebrną, obróciła ją w palcach kilka razy biorąc wdech w końcu rozkładając też obok srebrny gwiezdny pył i pochyliła się nad przedmiotami zaczynając zaklinanie, wykonując kolejne gesty pozwalając by czoło przecinała niewielka zmarszczka oznaczająca skupienie. Praca i zaklinanie zajmowały - w perspektywie dnia - strasznie dużo czasu. Ale była w stanie go wymienić za coś, co niosło ze sobą przydatność.
- Portus. - wypowiedziała, ze znajomą ekscytacją, ciekawa ale i niepewna, czy dzisiaj otrzyma efekty własnej pracy.

| zt
Świstoklik typu I, księżycowy pył, srebrna spinka do krawatu, ST 40

The member 'Melisande Travers' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 74

21 lipca

Codziennie starała się wygospodarować chwilę na to, by pochylić się nad kolejnymi próbami stworzenia świstoklików. Te jeszcze wychodziły jej różnie - czasem popełniała błąd w zaklinaniu. Ku swojemu własnemu zadowoleniu nie potrafiąc jeszcze uzyskać satysfakcjonującej skuteczności. Świadkiem jej irytacji zazwyczaj bywała Anitha, która towarzysząc jej od lat wiedziała, że w samotności Melisande dawała upust własnej złości. Ale tylko wtedy, kiedy nie dostrzegały ją oczy kogokolwiek innego. Bo dla innych, zakładała maskę perfekcji brylując na salonach z niemal nienaganną opinią. Cóż, miała swój charakter i nigdy nie udawała że jest inaczej.
Teraz jednak, trwała w postawieniu, które powzięła - a mianowicie, zamierzała wpasować się w ród w którym miała już pozostać. Tak dobrze, tak idealnie, że miało się zdawać, jakby z niego właśnie pochodziła. Potrafiła być elastyczna kiedy wymagała tego sytuacja - ale zwykle wtedy, kiedy sama wcześniej to zaplanowała. Improwizacja w jej własnym mniemaniu rzadko kiedy się sprawdzała.
Dlatego swój wzrok najpierw zwróciła w stronę historii i tego, żeby odpowiednio zapoznać się z tą, która niejako stworzyła samych Traversów. Czytała legendy i historię z ksiąg znajdującą się w ich zbiorach. Czytała pamiętniki członków rodów - później, odnajdując miejsce dla siebie. Coś skomplikowanego a jednocześnie dotykającego transmutacji, która od zawsze była wpisana w ich historię. Świstokliki były wyzwaniem, ale wiedziała, że jeśli opanuje je a jej działania naznaczą się pewnością, będzie mogła z dumą pochwalić się własnym osiągnięciem. Dlatego znajdowała czas, dlatego pochylała się nad spisanymi wcześniej wiązaniami, dlatego ćwiczyła, robiąc pierwsze świstokliki wychodzące spod jej ręki. Tak jak i dzisiaj - tak dnie wcześniej - zasiadała na tarasie, żeby podjąć się kolejnej próby. Bo mistrzem, nie zostawało się z dnia na dzień. Na materiale rozłożyła prostą, srebrną obrączkę i sięgając po księżycowy pył, którym obsypywała przedmiot, zaczęła wypowiadać kolejne inkantacje składając następne wiązania, licząc, że dzisiejszy dzień jest kolejnym krokiem do opanowania trudnej sztuki świstoklików. Proces zdawał się powolny - zarówno zaklinania, jak i wspinania do góry - ale kiedy widziała cel, bez problemu i z cierpliwością stawiała kolejne kroki.

| zt

Świstoklik typu I, księżycowy pył, prosta srebrna obrączka, ST 40

The member 'Melisande Travers' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 96