The member 'Elvira Multon' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 43

--------------------------------

#2 'k8' : 6, 8, 1, 2

--------------------------------

#3 'k10' : 9

Czarnomagiczne zaklęcie ugodziło mężczyznę, znacząc jego skórę znamionami podłych oparzeń. W nierozsądnym zamyśleniu obserwował wijące się z bólu ciało, pozostałości krwi szlamy na kostkach własnej pięści, wreszcie też i zdemolowane nieco kąty skromnej chałupy. W ciszy, przetykanej raz po raz histerycznym zgoła jękiem obezwładnionej kobiety, wyłapać się dało bulgoczący w kuchni gar; zapach cebulowej zupy przekształcił się w gryzący swąd spalenizny, a poukładany wystrój saloniku rozproszył się w akcie trwającej zbyt długo walki. Na szczęście już zakończonej.
― Incarcerous ― wyrzekł stanowczo, krańcem różdżki celując już, gwoli ścisłości chyba, w połowicznie i tak niesprawne ciało kobiety. Niech patrzy bezsilnie, jak wynoszą za fraki jej męża; niech leży tu tak długo, dopóki ktoś jej nie znajdzie.

ST: 46

The member 'Igor Karkaroff' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 90

Liny służalczo skrępowały ofiarę, jego uszu dobiegła zaś stanowcza dyrektywa Elviry. Całkiem słuszna w swym brzmieniu, choć w nieskrywanej złości na jej bierność w podjętej tu walce, daleki był temu, by przyznać w tej sprawie rację. W tej czy w jakiejkolwiek, tutejszym, iście osobliwym popisem, doszczętnie pozbawiła się już jakichkolwiek, mętnych od pewnego czasu, pierwiastków autorytetu. Ciężar całego pojedynku spoczął na jego ramionach, a ona, w dziwacznie niespodziewanej nieporadności, cierpliwie przyjmowała tylko każdy cios; cios, który zadawała przecież szlama, na domiar złego podstarzała i daleka już młodzieńczej werwie. Z przekąsem w mimice schylił się po różdżkę emeryta, przezornie chowając ją w kieszeni własnych spodni; gdy zza ramienia dobiegł go jednak dźwięk niewybaczalnej inkantacji, obruszył się widocznie i nie powstrzymał od wymownej uwagi:
― Oszczędź sobie wstydu, zdążyłaś już dzisiaj pokazać, co potrafisz. Chodź, narobiliśmy sporo hałasu. ― Bez zaskoczenia przyjął niefortunność wycedzonego w złości Cruciatusa, z widocznym rozczarowaniem omiótł też wzrokiem krwawiący niefortunnie tył głowy niewinnej babci ― świadectwo osobistego grzechu, który męczyć go miał jeszcze myślą przez chwilę dłuższą lub krótszą.