Loreczko, ja nic do dodania nie mam, biorę Twoją miłość całym serduszkiem, odwzajemniam się tym samym. Pewnie budzisz we mnie respekt i jak po mnie krzyczysz to Cię od razu słucham, rozweselać się pewnie nie daję, ale za to NAPRAWDĘ staram się pamiętać o tych butach, no i pewnie zawsze chwalę Twoją kuchnię, bo mam beznadziejny gust Pewnie się o Ciebie martwię, o Was, ciężkie czas idą, a najcięższe dla tych, którzy sami się nie potrafią obronić - czyli dla Edwinka i Miriam

nic dodać nic ująć! :thug:

piękna lady Abbott, z wspaniałego, prawniczego rodu znamy się od dziecka, byłem tym patykowatym, zachowawczym i bladym młodzieńcem, który pewnie pojawiał się u pani ojca (i terminował u sędziego Wizengamotu!). wcześniej mijaliśmy się na Sabatach, później na pewno kontaktowaliśmy się przy twoim tatusiu oraz przy przyzwoitkach. nie wiem, jak Lori reagowała na Abraxasa, ale z jego strony widzę najpierw całkowity protekcjonalizm - dziewczynka, lady, no, fajnie, wychowana we Francji, dobra partia na żonę, ale niezbyt interesująca to ślicznotka - potem pewne uznanie - wiadomo, córka swojego ojca, którego Abrax bardzo szanował, doskonale zachowywała się na Sabatach, szanuję to - aż do takiego...mimowolnego porozumienia, które zapewne zmieniło się w sympatię po ślubie z Prewettem (o ile klepnie mój pomysł na dobrą znajomość, ale liczę, że tak ). mimo wszystko lubiłby Prewettów, szli konserwatywną ścieżką rodzenia dzieci (rudych, noale dobra, nie każdy może być tak idealny jak Malfoyowie czy Blackowie) i dawałoby mu to nadzieję na następne coraz bardziej tradycyjne pokolenie. złudne nadzieje, ostatnio ich stosunki mocno się psują a Abrax pewnie nie omieszka jasno powiedzieć Lorraine, że jej poglądy i działania zagrażają bezpośrednio jej dzieciom. czy chcesz dla swoich ukochanych dzieci przyszłości, w której będą musiały giąć kark i się ukrywać? nie chcesz ich szczęścia, Lorraine? nie chcesz dla nich całego świata, który będą mogły poznawać i zdobywać?
no i na pewno niezbyt podoba mu się fakt, że kobieta to znawczyni prawa, ale dobrze, że skupia się na chronieniu jakichś tam ZWIERZĄTEK a nie poważnych kwestii :x

no i wszystko super! pewnie teraz ją to bardzo irytuje gdy zaczyna jej tak mówić bo uważa, że wychowuje swoje dzieci najlepiej jak umie i to w jego zachowaniu widzi błędy, ale raczej dusi irytacje w sobie, kiwa głową, dziękuje za cenne uwagi chociaż pewnie od czasu do czasu inteligentnie wsadzi mu szpilkę w żebro jeżeli dotknie ją aż za bardzo. Jeżeli chodzi o prawo to spokojnie. Na pewno się nie wychyla w jego obecności chyba, że jest proszona o zdanie. Raczej ucieka w cień wiedząc, że jej ojciec nie życzyłby sobie by mówiła coś przed mężczyznami. A finalnie wszystko zrzuca na Archiego nie rozumiejąc czemu ten najnaturalniej w świecie nie opowie się jawnie za stroną tylko sprawia wrażenie onieśmielonego <3

Poznęcajmy się nad Lucanem razem