Homenum revelio

Cygnus Black napisał:
Podobnie jak z siostrą - musimy się uwielbiać. Anthony podobnie jak Cygnus ma smykałkę do Czarnej Magii, a z tego co widzę, jest również łowcą magicznych artefaktów, które Cygnus tak bardzo uwielbia, no i, co najlepsze, jest właścicielem Borgina&Burke'a! Myślę, że chętnie dzieliliby się nowinkami o swoich nowych zdobyczach, czy też przedmiotach, które akurat mają na oku. Dogadaliby się, tego jestem pewna. Na jakiegoś kielicha też od czasu do czasu mogliby wyskoczyć, a co!

Deimos Carrow napisał: brzmi super

Darcy Rosier napisał:Bardzo mnie ta relacja cieszy, Cygnus też może na Darcy liczyć pod wieloma względami, no szwagier idealny. O Departament pewnie się podpyta, ale nie za zasadzie 'zapoznaj mnie', a raczej 'czym oczarować Twojego szefa?'. Także do zobaczenia w fabule ;D

Anthony Burke napisał:Wiedziałam, że się skusisz No i ogólnie Cygnus jest jedynym męskim krewnym Anthony'ego i poza ogólną sympatią, milionem tematów do rozmów, Tosiek jest takim trochę starszym kuzynem, na którego Cygnus zawsze mógłby liczyć bez zbędnych tłumaczeń. No i nie wypomina mu z kim Cygnus się przyjaźni!

Zaczęło się niewinnie, od przyjazdu do rodowej posiadłości Abbottów. Pogoda dopisywała, goście i rezydenci byli w doskonałych humorach. Wszystko wskazywało na to, że Gawain i jego braci spędzą miłe wakacje u rodziny ze strony matki. Tak było do chwili aż zjawili się z wizytą Blackowie. Starsi jak to starsi udali się do salonu na poważne rozmowy o interesach, natomiast młodzież pozostała w swoim towarzystwie. Gawain nie za bardzo miał o czym rozmawiać z nowym kolegą. Panicz Black zachowywał się wyniośle, a interesował głównie kim są i czym zajmują się rodzice jego rozmówców. Odkrywszy, że jedna z dziewcząt nie może pochwalić się znamienitym pochodzeniem, poderwał się z miejsca i oświadczył, że nie będzie siedział przy brudnej krwi. Longbottom z kolei nie zdzierżył afrontu wymierzonego w panienkę i w przypływie zapalczywości wyzwał tamtego na pojedynek.
Pojedynek nigdy nie został rozstrzygnięty. Zaledwie padły ze dwa, trzy zaklęcia, z domu wybiegli dorośli i położyli kres utarczce. Ma się rozumieć, tego dnia Abbottowie nie ubili żadnego interesu z Blackami. Wybuchła piekielna awantura, śmiertelnie obrażeni Blackowie opuścili rezydencję, a na domiar złego odezwał się Departament Niewłaściwego Używania Czarów wysuwając zarzuty przeciwko nieletnim, którzy posłużyli się magią poza szkołą. Głowa rodziny Abbottów, będąca także członkiem Wizengamotu była gotowa wyciągnąć wobec sprawców surowe konsekwencje, mimo iż łączyły go z jednym ze sprawców bliższe więzy pokrewieństwa. Po wielokrotnych przeprosinach ze strony Longbottomów i zabiegach dyplomatycznych udało się załagodzić spór. Ostatecznie ugiął się i Abbott i łaskawie oszczędził młodzieńcom surowego wyroku. Aferę wyciszono, ale wieści odnośnie wydarzeń w Dolinie Godryka dotarła do Hogwartu.