Nadeszła Wielka Wojna Czarodziejów. Nowy Minister Magii ogłosił stan wyjątkowy. Podjął w końcu drastyczne kroki w walce ze złem, czy może naprawdę oszalał?

"Wybór Harolda Longbottoma na Ministra Magii w zasadzie od początku budził kontrowersje", pisał Walczący Mag w sierpniowym wydaniu i w tych słowach niewiele się mylił. Nowy minister już w pierwszych tygodniach piastowania najważniejszego stanowiska w czarodziejskim świecie zgromadził tak samo wielu zwolenników swoich działań, jak i przeciwników. Znany jest ze swej twardej ręki, nieustępliwości i konsekwencji w dążeniu do celu. Wiadomo też, że nie przebiera w środkach. Błyskawicznie przekonał do siebie promugolską część czarodziejskiej społeczności i zapowiedział nadejście zmian, które mają powstrzymać jątrzące się według niego zło. Jego szybkie i gwałtowne decyzje wzburzyły drugą połową arystokratycznego świata. Jego panowanie nie podoba się części arystokracji, która uważa ją za szkodliwą i niebezpieczną, zagrażającą wiekowej tradycji i wysokiej pozycji najszlachetniejszych. Oskarżają go o zdradę i dążenie do otwartego konfliktu dwóch skrajnie różnych światów.

"Czysta krew zawsze u władzy". Pragnąc zjednoczenia całej arystokracji w czasie rozpoczynającej się Wielkiej Wojny Czarodziejów, Alfred Malfoy, nestor rodu, zwołuje zjazd w Stonehege, na który zaproszono wszystkich nestorów rodzin należących do skorowidzu czystości krwi, a także ich najznakomitszych przedstawicieli. Domaga się przybycia i jednogłośnej reakcji szlachty na chaos i zamęt wprowadzany przez Ministra Magii.