Leśne ostępy

The member 'Sybilla Vablatsky' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 16

--------------------------------

#2 'k6' : 1

Z każdym mocniejszym uderzeniem serca, z narastającą złością krążącą w żyłach miała niesłychanie nieprzyjemne wrażenie, iż to zdecydowanie nie był jej dzień. A przecież zaczął się tak wspaniale! Tonąc w beztrosce, w sympatycznym i bliskim duszy towarzystwie okraszonym paroma słodkościami i nierealnymi fantazjami. Lecz spotkanie z arystokratką, jakże bezczelnie pozbawiającą ją malin — to nie było tak. Oczywiście, że nie było tak. Ale dokładnie w ten sposób będzie to przedstawiać. Bo mogła, o! — i teraz z goblinem, wykonującym kolejne kroki w jej stronę. Wściekła gestykulacja nie straciła na sile, stworzenie wydawało się złe oraz urażone faktem, iż nie była w stanie go zrozumieć. Jakby to była jej wina! Skoro przebywał pośród ludzi, powinien operować ich językiem a nie! Bezczelność i prostactwo!
— Tylko mnie tknij, a wyrwę ci te krótkie nóżki — wysyczała, bo Rowan, choć bywała nader przyjemną panną, tak też miała temperament godny rudzielca, wzbogacony o odpowiednią dawką własnej podłości wyniesionej z rodzinnego domu. Może ją zrozumiał, tę groźbę czającą się w pokrytych jadem słowach, a może po prostu był złośliwym bucem, który wiedział, że nie powinno się uszkodzić czarownicy, przebywając na obcym terenie. Tak czy siak, ta szumowina doskoczyła doń prędko i zabrała wszystkie owoce, jakie znajdowały się w dzbanku. Szok i niedowierzanie sprawiły, iż otworzyła aż usta w kształt perfekcyjnego `o`. Co do Merlina?
— WRACAJ TU TY SKLĄTKOWY POMIOCIE! ŻEBY CIĘ TAK BUCHOROŻEC ADOROWAŁ, A MATKA PRZEKLĘŁA W PIĘCIU POKOLENIACH! — wrzasnęła wściekle, czując się kompletnie nieszczęśliwa. Hej! Nie zależało jej na wygranej, ale pojawienie się na skraju lasu z pustym dzbanuszkiem wydawało się trochę upokarzające oraz przykre. Red pokręciła głową zrezygnowana i ruszyła dalej, nie siląc się więcej na uśmiech. Podłość, podłość, oby reszta dni festiwalu była bardziej dla niej łaskawa!
Nie minęło dużo czasu, gdy wreszcie dostrzegła kolejny krzak malin. Ucieszona przyspieszyła kroku, rozglądając się zaraz za jakąś przypadkową panną, która zapewne już czaiła się na owoce. Lecz to nie potencjalna nieznajoma czająca się za drzewem sprawiła, iż stanęła niczym wryta a coś, co wyglądało jak tłuste, brązowe glizdy. Zmarszczyła brwi, przyglądając im się dokładniej. Chyba nie są niebezpieczne?

|| ONMS II

The member 'Rowan Sprout' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 98

--------------------------------

#2 'k6' : 5

Podążała siebie pewnym i pełnym wdzięku krokiem, rozglądając się uważnie wokół siebie, szukając malin, które mogłaby zebrać; prawdę mówiąc nie bardzo wiedziała jak i gdzie powinna ich szukać. Posiadała podstawową wiedzę o zielarstwie wyniesioną z Akademii Maii Beauxbatons, lecz nigdy sama nie wędrowała po lasach; to damie nie wypadało. Ingrediencje roślinne służący i Prymulka kupowali dla Fantine w aptece, bądź sprowadzali je na specjalne zamówienie. Z naturą największą styczność miała w różanych ogrodach przy dworze rodu Rosier i na białych klifach Dover. Zdecydowanie lepiej czuła się jednak w pięknych wnętrzach - najlepiej na sali balowej. A teraz wkroczyła na ścieżkę wilgotną i... brzydką. Okolica stała się ponura, bagienna, jakaś taka bura. Potknęła się nagle o kłodę, której nie zauważyła, lecz...
To wcale nie była kłoda.
Pisnęła tak głośno, że aż ptaki uciekły z najbliższych gałęzi, gdy paskudne stworzenie rzuciło się do ataku; na Morganę! Dlaczego nie dopilnowano, aby teren Festiwalu był bezpieczny? Uskoczyła z wdziękiem czym prędzej, przyciskając swój dzbaneczek do piersi, po czym pognała przed siebie, oddalając się od tego stworzenia. Być może biegnąc przeoczyła krzewy z owocami, albo wybrała złą ścieżkę? Kiedy wreszcie zwolniła i zaczęła się rozglądać nic wokół niej nie było. Musiała iść dalej z nietęgą miną.

The member 'Fantine Rosier' has done the following action : Rzut kością

---

'k6' : 5

Odetchnęła z ulgą gdy okazało się, że lekcje baletu i tańca towarzyskiego jednak przydają się poza parkietem. Tak prędko, jak tylko było to możliwe - zważając na grząskie podłoże i długą suknię - ulotniła się z zasięgu ostrych zębów rozwścieczonego stworzenia. Dzbaneczek z malinami był bezpieczny, łydki całe, a niebezpieczeństwo związane z możliwością pocałowania błotnistej gleby po upadku zażegnane. Druella obejrzała się jeszcze na wszelki wypadek żeby sprawdzić czy zwierzątko, które niemal rozdeptała, nie planuje jednak podążyć za nią w celu wymierzenia sprawiedliwości. Gdy okazało się, że błotoryja wróciła do zakłóconego odpoczynku, raźnym krokiem ruszyła przed siebie.
Szum wiatru poruszającego gałązkami drzew działał na nią w dziwnie kojący sposób, a myśli, do tej pory gorączkowo krążące po głowie, uspokoiły się nieco. Skupiona na wypatrywaniu malin nie miała czasu by martwić się czymkolwiek innym, a los odwdzięczył się za ten zapał, zsyłając jej krzaczek pełen soczystych owoców. Ostrożnie, by nie zgnieść ich w palcach, przeniosła wszystkie drogocenne jeżyny do dzbanuszka i upewniwszy się, że żadna nie została pominięta, ruszyła w dalszą wędrówkę.

The member 'Druella Rosier' has done the following action : Rzut kością

---

'k6' : 3

W glinianym dzbanku przybywało owoców. Zbieranie przebiegało bez przeszkód, dalsze poszukiwania też, pewnie właśnie dlatego niewiele zabrakło, by Vera wypuściła naczynie z rąk. Nie było żadnego ostrzeżenia, niepokojącego dźwięku, który świadczyłby o czyjejś obecności. Pod kopytami konia, na którym jechał duch - przeźroczystego tak samo jak odziany w strojne szaty jeździec - podłoże trwało nieporuszone, nie uginał się nawet mech. Rżenie było wystarczająco prawdziwe, by natychmiast podjąć próbę usunięcia się z drogi. Prawdziwe były też wrzaski i archaiczne groźby, w które czarownica nawet nie próbowała wsłuchiwać się uważnie. Wystarczyło, że ogólny sens był jasny, duch uważał za swój ten konkretny kawałek lasu. Biegła, w jedną rękę zebrawszy fałdy spódnicy, drugą przyciskając do piersi dzbanek, byle dalej od niegościnnego mieszkańca lasu, może nawet w dobrym kierunku. Przed siebie, patrząc pod nogi, na miarę swoich możliwości uważając na przeszkody. Bliskiego spotkania z duchem - i związanego z nim zimna - zdecydowana była uniknąć nawet kosztem mijanych po drodze jeżyn. Niechże się nimi zjawa nacieszy, na zdrowie. Zatrzymać zamierzała się dopiero, kiedy słowa wykrzykiwane przez uciętą głowę ducha zostaną w tyle.

The member 'Vera Leighton' has done the following action : Rzut kością

---

'k6' : 1

Solene oraz Fantine podążały chwilowo ścieżkami wokół których rosły wyłącznie mchy i paprocie, wypatrywały owoców, lecz na próżno. Musiały pójść dalej i patrzeć bardziej uważnie. Charlene spotkała na swej drodze młodego niedźwiadka o brunatnej sierści; uciął sobie drzemkę obok malinowego krzewu, wyglądał uroczo, lecz jego mama z pewnością słodka nie była. Alchemiczce udało się jednak przejść obok niego bezszelestnie, zebrać owoce i ruszyć dalej. Niedźwiadek spał dalej. Magiczne pnącza zaatakowały egzotyczną lady Nephthys, jednakże dzięki jej szybkiej reakcji oraz celnemu zaklęciu zostały przecięte. Uwolniła swoje kostki i mogła uciec, po drodze znajdując maliny. Chwilę po rzuceniu zaklęcia jednak odczula obecność anomalii nawet tutaj. Chwilę krztusiła się lepkim popiołem, a z kącika ust popłynęła czarna maź. Do końca dnia będzie czuła dziwny, gorzki posmak na języku resztek cieczy.
Zarówno Deirdre, jak i Rowan pamiętały z lekcji w Hogwarcie, że gumochłony są absolutnie niegroźne, a przede wszystkim bardzo nudne, bo nie mają zębów i żywią się sałatą. Przeszły obok nich i zebrały owoce. Odette udało się przywołać swój dzbaneczek i żadna malinka z niego nie wypadła. Śpiewaczka ruszyła ścieżką przed siebie szukając owoców w innej części lasu.
Lady Marine stanęła naprzeciw przepięknego, lecz szalenie dumnego i jednocześnie humorzastego stworzenia; jeden fałszywy ruch, a człowiek mógł się znaleźć w wielkich tarapatach, hipogryfy miały bardzo ostre pazury. Arystokratka skłoniła się z wdziękiem, hipogryf chwilę trwał w bezruchu, uważnie lustrując ją spojrzeniem, po czym odnalazłszy w jej oczach szacunek, również się odkłonił i wrócił do skubania trawy. Marine zebrała owoce w jego towarzystwie.*
Do Sybilli nie uśmiechało się dzisiaj szczęście. Najwyraźniej zbyt dużo spędziła czasu w odosobnieniu, a za mało w Banku Gringotta. Zupełnie nie rozumiała co mówił do niej goblin,  a on denerwował się tym jeszcze bardziej. W końcu wrzasnął na nią głośno, sięgął do dzbanka wróżbitki i parsknął śmiechem, bo ten był pusty. Odszedł przeklinając pod nosem w swoim języku.
Lady Druella miała szczęście. Odnalazła krzew pełen owoców i zebrała je do swego koszyczka. Na drodze Very stanął duch jeźdźca, który zaczął na nią gniewnie krzyczeć i wyciągać z pochwy swój zakrwawiony miecz; brzmiał na tyle przerażająco i wyglądał groźnie tak, że łamaczka klątw puściła się biegiem przed siebie.

! Instrukcje do rzutów zawarte są w opisie zdarzeń. Dodatkowo dalej rzucacie kością k6 na przejście na następne pole.
Post Mistrza Gry pojawi się w niedzielę o 21:00.


*W opisie wydarzenia zabrakło informacji o zdobytych punktach, zostało to naprawione na stałe - w przypadku powodzenia akcji zdobywa się 5 punktów.

Wydarzenie 8 - Sybilla:

Wydarzenie 9 - Solene:

Wydarzenie 12 - Odette:

Wydarzenie 13 - Fantine, Druella:

Wydarzenie 15 - Nephthys, Marine:

Wydarzenie 16 - Deirdre:

Wydarzenie 17 - Rowan:

Wydarzenie 19 - Vera:

Wydarzenie 21 - Charlene:

Numer pola	Imię i nazwisko	Punkty zapełnienia dzbaneczka
21	Charlene Leighton	15
19	Vera Leighton	15
17	Rowan Sprout	5
16	Deirdre Tsagairt	10
15	Marine Lestrange	15
15	Nephthys Shafiq	20
13	Druella Rosier	15
13	Fantine Rosier	10
12	Odette Baudelaire	5
9	Solene Baudelaire	20
8	Sybilla Vablatsky	-5

Droga dłużyła się, jednak nic nie była w stanie na to poradzić, dla zabicia czasu obserwując bujną faunę i florę okolicznego lasu. Chociaż i ta po kilkunastu metrach zaczęła ją nużyć, a w dodatku miała wrażenie, że nowo zakupione pantofelki zaczęły obcierać jej pięty. Przystanęła, poprawiając ułożenie stóp, robiąc to ponownie kilka metrów dalej: w pewnym momencie jednak potknęła się o wystający z ziemi korzeń, niemal wywracając na ziemię. Niemal, bo w ostatniej chwili zdążyła złapać równowagę, kątem oka dostrzegając coś dziwnego w pobliskich zaroślach – a może tylko jej się wydawało?

|spostrzegawczość II

The member 'Solene Baudelaire' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 26

--------------------------------

#2 'k6' : 1